တို့များ ငယ်ငယ်တုန်းက

ဒီလိုနဲ့ တောက်လျှောက်စာတော်လာတဲ့ မေသူ ရန်ကုန်က အထက်တန်းကျောင်းသစ်မှာလည်း ထိပ်ဆုံးကနေမယ်ဟယ့်ဆိုတဲ့ ခံယူချက်နဲ့ အားအင်အပြည့်နဲ့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည် ။
သူ့အကို ဝမ်းကွဲ ခမျာ သူ့ရှေ့တွင်ပင် လမွှေးအုံမဲမဲ ဂွေးတန်းလန်းကြီးနဲ့ ရိုက်ဆုံးမခံရ၍ ပို စာကျက်ရ ဖြစ်ရရှာသည် ။

သို့ပေမယ့် သူလည်း အိမ်ကိုလည်းလွမ်း ၊ အဆိုးဆုံးက ဘိုးဘိုးအနေနဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ရိုက်လိမ့်မည်လို့ သေချာမသိသေးတာလည်း ပါသည် ။

ဒါပေမယ် မေသူ စာလျှမ်းပြီး လွဲချော်တဲ့နေ့ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။

. . . “ မေသူ မေသူ အမျိုးတွေထဲ နာမည်တွေစွတ်ကြီးနေပြီး ထင်သလောက်လည်း မဟုတ်သေးဘူး ” . . .
. . . “ပေါ့ပေါစစလုပ်တာလား မေသူ ” . . .
ဆူတုန်းကတောင် မျက်ရည်လေးဝဲတဲတဲဖြစ်နေပြီ ။
. . .
“ ထစမ်း မေသူ ငါ့လက်ရာမမြည်းဖူးတော့ မြည်းစမ်းချင်ပုံရတယ် ထ လုံခြည်ချွတ် ” . . .
. . . “ ရှင် သမီးလျှမ်းသွားတာပါ ဘိုးဘိုး မချွတ်ပါရစေနဲ့ နောက်တစ်ခါမဖြစ်စေရပါဘူး” . . .
ကျောင်းတုန်းက ရိုက်ခံဖူးတာဆိုလို့ လက်ဖဝါးကို ပေတံနဲ့ နှစ်ချက် သာ ဖြစ်သော မိချောလေး အပျိုကြီးလုံးလုံး ဖြစ်မှ ဖင်ချွတ်ပြီး အရိုက်ခံရမည် ဆိုတော့ ငိုကြီးချက်မ ဖြစ်ရသည် ။

“အခုမှ ဆင်ခြင်ပေးတာမလိုခြင်ဘူး…. ငါက မိန်းကလေးလည်း မညှာဘူး ရိုက်စရာရှိတာရိုက်ရမယ် ”

အပျိုဖြစ်ပြီးကတည်း မေသူ့ ကိုယ်လုံးတီးကို မေမေတောင် မြင်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး ။ အခုမှ ရိုက်ဆုံးမခံရဖို့ ထမီ ချွတ်ပေးရသည်မယ် ဆိုတော့ ရှက်လွန်းလို့ တတုန်တုန်တရီရီ ဖြစ်နေသည် ။

“သမီးမချွတ်ပါရစေနဲ့ ဘိုးဘိုး”

ဒါပေမယ့်လည်း ဘယ်လိုမှပြောမရပါ…..

“နင်မချွတ်ရင် ဒီထက်ပို ရှက်စရာကောင်းအောင် အပြစ်ပေးမယ်
ချွတ် ခုချက်ချင်းချွတ် မေသူ”

မေသူတစစ်ယောက် တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် လုံချည်ကို ချွတ်ချလိုက်ရတယ်။ လုံကွင်း ကွင်းလုံးကျွတ်ပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလာများပေါ်လာတယ်။ အောက်ပိုင်းမှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးပဲကျန်တော့တယ်…. ။

အရမ်းလှတဲ့မေသူပါ….. စောက်ဖုတ်နားလေးကမို့မို့လေးနဲ့ တော်တော်လေးကြည့်ကောင်းနေတုန်း……….

“မေသူ နင်ဘောင်းဘီးပါချွတ်ရမှာ”
“ရှင်…… ဟုတ်ဟုတ် ဘိုးဘိုး”
မေသူရှက်`၍ ကျောခိုင်းပြီး ဘောင်းဘီးကိုချွတ်ချလိုက်တော့သည်။….

မိန်းမ ဖင်တုံးလုံး ဆိုလို့ ဦးတုတ်ကြီးဗွီဒီယိုရုံက ဘလူးကားတွေထဲမှာသာ မြင်ခဲ့ဖူးသော ကျွန်တော်… အခုမှ အရွယ်ရောက်ပီး အမျိုးသမီးတယောက်ရဲ့ ဖင်သားလုံးလုံး အစိတ်အပိုင်းတွေကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ခွင့်ရတော့သည်။ သေးသွယ်တဲ့ ခါးလေးအဆုံးမှာ နောက်ကို ကော့ထွက်နေတဲ့ မေသူ ဖင်သားကြီးတွေက လုံးဝိုင်း အိစက် ဖွေးစွတ်နေသည် ။
. . . “ ရှေ့ဘက်လှည့် လက်ပိုက်ထားစမ်း မေသူ ” . . .

ကျောင်းတုန်းက ရိုက်ခံဖူးတာဆိုလို့ လက်ဖဝါးကို ပေတံနဲ့ နှစ်ချက် သာ ဖြစ်သော မိချောလေး အပျိုကြီးလုံးလုံး ဖြစ်မှ ဖင်ချွတ်ပြီး အရိုက်ခံရမည် ဆိုတော့ ငိုကြီးချက်မ ဖြစ်ရသည် ။ အပျိုဖြစ်ပြီးကတည်း မေသူ့ ကိုယ်လုံးတီးကို မေမေတောင် မြင်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး ။ အခုမှ ရိုက်ဆုံးမခံရဖို့ ထမီ ချွတ်ပေးရသည်မယ် ဆိုတော့ ရှက်လွန်းလို့ တတုန်တုန်တရီရီ ဖြစ်နေသည် ။
ဒါပေမယ့်လည်း အပျိုမလေး လုံကွင်း ကွင်းလုံးကျွတ်ပြီး အောက်ပိုင်းဗလာဖြစ်သွားရသည် ။
. . . “ လက်ပိုက်ထားစမ်း မေသူ ” . . .
သေးသွယ်တဲ့ ခါးလေးအဆုံးမှာ နောက်ကို ကော့ထွက်နေတဲ့ မေသူ ဖင်သားကြီးတွေက လုံးဝိုင်းဖွေးစွတ်နေသည် ။ အရှေ့ဘက်က ဖောင်းမို့နေတဲ့ ဆီးခုံမှာ စောက်မွှေးတွေ ထူလဗြစ် ပေါက်နေပေမယ့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးတွေက တဖက်လျှင် လက်နှစ်လုံးလောက် ရှိနေတာမို့ ထင်ထင်ရှားရှားကြီး ။
ုပြီးတော့ ပေါင်စိထားတာတောင် စောက်ဖုတ်ထိပ်က စောက်စေ့ကြီးက ငေါက်တောက်လေး ပြူထွက်နေသေးတယ် ။ မျက်ရည်တွေကတော့ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်နေအောင် ပါးနုနုလေးက တဆင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်တောင် ကျကုန်ပြီ ။ ဘိုးဘိုးကြီးရဲ့ လက်အလွှဲမှာ ဖင်အိုးကောက်ကောက်ကြီး ပူထူစပ်ဖြင်းတဲ့ ကြိမ်လုံးစာ နှစ်ချက် စားသုံးဖူးသွားသည် ။
ဘိုးဘိုးကြီးလည်း မေသူဖင်ကို အားရပါးရကိုရိုက်ပါတော့သည်။ မေသူရဲ့ ဖင်အိုးကောက်ကောက်လေး ပူထူစပ်ဖြင်းတဲ့
ဘိုးဘိုးကြီးရဲ့ ကြိမ်လုံးစာ စားသုံးဖူးသွားသည် ။
. . . “ ကဲ မောင်ထူး မင်းကိုပဲ လူပျိုဖြစ်ပြီးတာကို ဆုံးမတာ မဟုတ်ဘူး မေသူ စာမရလည်း အပျိုမလေး ဖင်ချွတ်ရိုက်ခံရတာပဲ ”. . .

ဒီတစ်ခါတော့ကံထူးရှင် ကျွန်တော်တစ်ယောက် မေသူ ခါးအောက်ပိုင်း အရှေ့ဘက်က ဖောင်းမို့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တွေ့ခွင့်ရသွားပြီး…။ မိန်းမတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကို အခုလိုအပြင်မှာ အနီးကပ်တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူး….။ နှလုံးခုန်ပြီး ပါးစပ် ကို သပ်ချလိုက်ရတယ် … မေသူ စောက်ဖုတ်ဆီးခုံမှာ အမွှေးတွေ ပေါက်နေပေမယ့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လုံးဝထင်ထင်ရှားရှားကြီးပဲ ။ စောက်မွှေးအုံ မဲမဲကြီးကို မြင်လိုက်ရလို့ ရင်ထဲမှာဆက်တိုက် ဂလုဂလုခနဲ ဖြစ်နေတယ်
ုပြီးတော့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ထိပ်က အစေ့ ငေါက်တောက်လေး ပြူထွက်နေသေးတယ် ။ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးတာတွေ့မြင်ခွင့်ရလိုက်ရပြီး

ဒါတင်လားဆိုတော့ မပြီးသေး ။ ထမီပြန်မဝတ်သေးဘူးတဲ့ ။  အိမ်နောက်ဖေးမှာ ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီး အတိုင်း စာကျက်ရတယ် ။ အရှေ့ဖက်က အပျိုမလေးရဲ့ ဖူးဖူးခုံးခုံး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ကာခွင့်မရှိ ။ စာမရမချင်း ဘိုးဘိုးကြီးက လာလာပြီး ဆူသေးသည် ။ ဉာဏ်ကောင်းလှပါချည်ရဲ့ ဆိုသော မေသူ ထိုနေ့က နှစ်မျက်နှာခန့်သာ ရှိသောကျက်စာကို နှစ်ရာရီကြာမျှ ကြည့်သော်လည်း ခေါင်းထဲမဝင် ။
အာရုံက ဟောင်းလောင်းနဲ့ လေသလပ်ခံနေရတဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းက အစိတ်အပိုင်းတွေဆီမှာ စုပြုံနေသည် ။ နောက်ဆုံး သည်မှာ စာမရလျှင် နောက်ဘေး အိမ်ပြင်ကို ဖင်ဗလာနဲ့ထွက်ကျက်ရမည်ဆိုပြီး တဆင့်တိုး ခြိမ်းခြောက်မှ ကိစ္စပြတ်တော့သည် ။
အဲဒီ့ တခေါက်ပြီးကတည်းက မေသူ စာမရဘူးဆိုတာ နောက်ဘယ်တော့မှ မရှိစေရ ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ကိုထူးအောင်ဇော် ရှေ့မှာ အရှက်ကွဲပြီးဆိုတော့ မေသူ ပိုပြီး ခိုင်မာသွားသည် ။

“မင်းအဲဒီမှာ တွေ့ပြီးလား မေသူလည်း မိန်းကလေးဆိုပေမယ် ချွတ်ရတာပဲ….
သေချာကြည့်ထား…..

မေသူတစ်ယောက် မနေတတ်ပဲ လက်နဲ့သူစောက်ဖုတ်လေးကို ကာထားမိနေတယ်.

. . . “ နင်လက်နဲ့ ဘာမှကာမနေနဲ့ ” . . .
ဘိုးဘိုးကြီးရဲ့ စကားကြောင့် မေသူ လက်ဖယ်လိုက်ရတယ် ။

လက်ဖယ်လိုက်ပြီး တဖက်လှည့်သွားပြီမို့ သူ့သောက်ဖုတ်ကြီးကို မမြင်ရတော့ပေမယ့် ဖြူဖြူတင်းတင်း ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကြီးတွေကြောင့် တုတ်ကြီးပါတန်းမတ်လာပြီး လုံးဝကို ရင်ထဲမှာ ဝုင်းဒိုင်းကျဲနေတယ် ။ မိန်းမတစ်ယောက် အောက်ပိုင်းဗလာနဲ့ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ မြင်ခွင့်ရလိုက်သည် ။

. . . “ မောင်ထူးရှေ့မှာ ထပ်ကာထပ်ကာ အရှက်မကွဲချင်ရင် စာကြိုးစား” . . .
. . . “ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖိုး ” . . .
. . . “ မေသူ နင် စာမရရင်  ထက် ပိုအရှက်ကွဲတယ်နော် ။ ကြားလား ” . . .
. . . “ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း  သမီးကြိုးစားပါ့မယ် ” . . .
. . . “ ကောင်းပြီ ဟားဟားဟား ငါမြေးတွေက တော်ပါတယ်ကွ ” . . .

ထိုနေ့က စပြီး ဘိုးဘိုးကြီးက ငါ့ကိုပဲ အထီးမို့လို့ တွယ်တာ မေသူကို အလိမ္မာတုံး မြေးမချောချောလေးမို့ ပစားပေးထားတယ်ဆိုတယ့် အတွေးတော့ ပျောက်သွားသည် ။

. . . . . . . . . .
. . . “ ကိုထူး အဲ့တုန်းကတည်းက မေသူ့ကို စိတ်ပုတ်ပြီး စာထပ်မရပါစေနဲ့ စာထပ်မရပါစေနဲ့လို့ ရိုက်ခံရပါစေ ဆိုပြီး ဆုတောင်နေတာမလား ” . . .
. . . “ ဒါပေမယ့် ကိုးတန်းတနှစ်လုံး သူ့ချည်းပဲ အများဆုံးခံရတာလေ ခစ်ခစ် ” . . .
. . . “ ဘာပဲပြောပြော မေသူတို့ ဖိုးဖိုးကြီးက တအားတင်းကြပ်တာပဲနော် ။ စာမရတာနဲ့ အဲဒီ့အရွယ်ကြီးကို တကိုယ်လုံးလုံးချွတ်ထားတာတာ ” . . .
ကျွန်တော့် ဇနီး သွယ် က တအံ့တသြနဲ့ ပြောရှာသည် ။
. . . “ သမီးလည်း မထင်ထားဘူးလဲ မမရဲ့ ။ တကယ်လည်းချွတ်ရိုက်မယ်ဆိုတော့ အာပြဲကြီးနဲ့ ငိုတာပေါ့ ။ နာလည်းနာ ရှက်လည်းရှက် ” . . .
. . . “ ထမီကွင်းလုံးချွတ်ပေါ့ ” . . .
. . . “ ဟီး ဟုတ်တယ် ” . . . နှစ်တွေကြာခဲ့ပေမယ့် အခုဝန်ခံရတော့လည်း မေသူ့ အသံကောမျက်နှာပါ ရှက်နေမှန်းသိသာနေသည် ။
. . . “ စာကျက်တော့လည်း ဒီအတိုင်း အကုန်ပေါ်နေမှာပဲ မြင်ယောင်ကြည့်အုံးမှပဲ ။ ကောင်မချောချောလည်း ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ စာကျက်နေရတယ်  ….ရှေ့ကရှက်ရှက်ကြီးလဲ ဟောင်းလာင်းကြီးပေါ်လို့ ” . . .
. . . “ မမကလည်း ” . . .
. . . “ မေသူ့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး သူမြင်ဖူးခဲ့တာဆိုတော့ မေသူ အခုထိ ရှက်မနေဘူးလား ” . . .
သွယ်က ဒီလိုပြောတော့ ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်စလုံး ရယ်မိသည် ။

. . . “ အမလေး မမရယ် ။  ၁၀တန်းမှာမှ လာဦးမယ် ” . . . ငုဝါက ဝင်ပြောတော့ နားမလည်နိုင်စွာနဲ့ တကယ် ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်ရှာတယ် ။
. . . “ ဟုတ်တယ် သွယ်ရဲ့ ။ နောင်နှစ် ၁၀ တန်းရောက်တော့ စာပိုများလာသလို ဖိုးဖိုးကြီးရဲ့ စံနှုန်းကတက်လာတော့ ပိုခံရကော ” . . .

. . . “ ဟင် ဒါဆို မေသူ နောက်နှစ်ကျတော့ရော ကိုထူးရှေ့ ဖင်ချွတ်ခံရကောလား ” . . .
. . . “ ဟီးဟီး ” . . . ကာယကံရှင် ဒေါက်တာမမ မေသူက မဖြေ ။ သည်တော့ ငုဝါကပဲ
. . . “ ဖြေးဖြေးပေါ့ မမရဲ့ ။ ရောက်လာရင်သိမှာပေါ့ ဟုတ်ဖူးလား ” . . .
. . . “ အင်းပါ အင်းပါ မလောတော့ပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် ခုသိရသလောက်နဲ့တင် တွေးကြည့်တာ ။ ကိုတို့ ငုဝါတို့ ဖိုးဖိုးနဲ့ နေခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေက တအားတင်းကြပ် တအားကြောက်လန့်နေရမှာပဲနော် ” . . .
ဒီလို ပြောတာကိုတော့ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမအားလုံး ချက်ချင်းပင် ငြင်းချက် ထဖွင့်ကြသည် ။
. . . “ အဲလိုလည်း မဟုတ်ဘူး သွယ်ရဲ့ ဖိုးဖိုးက စည်းကမ်းရှိတယ် ဒဏ်ပေးကြမ်းတယ် ဆိုပေမယ့် အကြောက်တရားကြီးပဲလည်း မဟုတ်ဘူး ။ သူက ကိုယ်တို့ကို တကယ်လည်း ချစ်တယ် ဂရုလည်းစိုက်တယ် ။ ခွင့်ပြုသင့်တာလည်း ခွင့်ပြုတယ် ။ တိတိကျကျ သဘောပေါက်အောင် ပြောဖို့တော့ အခက်သား ”

(၂)

အင်္ဂါနှင့် ကြာသပတေးနေ့များမှာ ကျောင်းအပြီး ဆရာမဒေါ်သီတာအေး ထံမှာ ဓာတုဗေဒ အချိန်ပို သွားယူရသည် ။ ထိုနေ့များတွင် အိမ်ကို သုံးနာရီမှ ပြန်ရောက်သည်မို့ ညနေပိုင်း စာလုပ်စရာမလို ။ ၈နာရီမှာသာ စာစလုပ်ရသည် ။ စနေနေ့တွင် သချာၤနှင့် ရူပဗေဒ ကျူရှင်သင်တန်းကို မြို့ထဲသို့ သွားတက်သည် ။ အပို ကျူရှင် တက်ရသည်ဆိုသော်လည်း ယခုခေတ်လို ကျူရှင်အားကိုးကြီးပဲ မဟုတ်ပါ ။ ကျောင်းတွင် သင်ကြားသည်ကိုသာ အဓိကထားရသည် ။ စနေနေ့ သွားတက်တဲ့ကျူရှင်မှာက အထောက်အပံ့သဘောသာဖြစ်သည် ။ ဒေါ်သီတာအေးကလည်း အပိုသင်ပေမည့် ကျောင်းမှာလည်းလျော့မသင် ဒီအတိုင်းသာဖြစ်သည် ။ဘိုးဘိုးကြီးကလည်း ကျောင်းကသင်ထားသည့် သင်ခန်စာများကို ပြန်နွေး ပြန်မေး ပြန်ရှင်းရင်း ကြီးကြပ်ပေးတာဖြစ်ပြီး စင်ပြိုင်သင်တာမဟုတ်ပါ ။ သူနှင့်အချိန်များတွင် သင်ထားသည့် ကျက်စာဝိဇ္ဇာဘာသာရပ်များ ကို အလွတ်အံခိုင်းသည် ။ မြန်မာစာ ခက်စစ် ၊ ကဗျာ နှင့် အင်္ဂလိပ် ဂရမ်မာ ပါရာဂရဖ် များ ဖန်တခါခါ လုပ်ရသည် ။ ယုန်ခန်း အပင်ခန်း စသည့်ဇီဝဗေဒလည်း စာပြန်ရသည်သာမက အခြားအပြင်တွင် အပိုယူထားသည့် ဘာသာရပ်များရဲ့ အခြေအနေတွေကိုပါ မျက်ခြေမပျက်ပါ ။ ကျက်စာမရလို့ ဖင်ကျွတ်ဖြင့် စာကျက်ရလျှင် ပုံမှန် စာကျက်ချိန်တွေမှာ မဟုတ် ။ များသောအားဖြင့် ညနေ ခြောက်နာရီအပြီးမှာ ဖြစ်လေ့ရှိသည် ။ နောက်ပိုင်းတွင် စာမေးပွဲကြီးပုံစံအတိုင်း မေးခွန်းဟောင်းတွေ မကြာမကြာ ဖြေရသည် ။ ကျေနပ်လောက်သည့် အမှတ်မရလျင်တော့ ခံပေတော့ပဲ ။ တနင်္ဂနွေနေ့တွင်မူ တနေကုန် အားလပ်ရက်ရသည် ။ စာမေးပွဲကြီးနီးလာတော့ တနင်္ဂနွေ မနက်ပိုင်း ပါ စာလုပ်ချိန်ထဲ ထည့်လိုက်ရသလို စာကျက်ချိန်ထဲ မပါလျှင်တောင် ကိုယ့်အခြေအနေကိုယ်သိပြီး အလေလိုက်ချိန် လျော့သင့်လျော့ရသည် ။

တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းတယောက်အဖို့ မျှတသည့် အချိန်ဇယားသာဖြစ်သည် ။ နေ့လည်နှင့် ညနေအချိန်တဝက်က ကိုယ်ပိုင်ချိန်မို့ အိပ်လို့ ဆော့လို့ ဝါသနာပါရာ စာအုပ်ဖတ်လို့ ရသည် ။ အနီးအနားသွားလို့ရသည် ။ ညစာစားပြီးလျှင် ၈ နာရီထိ တီဗွီ ကြည့်လို့ရသေးသည် ။ တနင်္ဂနွေနေ့မှာတော့ တခါတလေ မြေးအဖိုးတွေ သာရေးနာရေးအပြင် လည်လည်ပတ်ပတ်ပင် လုပ်ကြသေးသည် ။ ပုံစံဟောင်းခေတ်က အင်္ဂလိပ်စာသင်ခဲ့သူလည်းဖြစ် ကျောင်းအုပ်ကြီးလဲလုပ်သူမို့ စာဖတ်ဝါသနာပါသည့် ဘိုးဘိုးကြီးထံတွင် သိမ်းဆည်းစုဆောင်းထားသည့် မြန်မာစာအုပ် အင်္ဂလိပ်စာအုပ်များတင်မက လက်တင် ၊ ပါဌိ ၊ ပြင်သစ်နှင့် အခြားဘုရုခရု စာအုပ်တွေက ဖတ်မကုန် ။ ကျွန်တော်နှင့် ငုဝါက သိပ်စိတ်မဝင်စားသော်လည်း မေသူက အားလျှင် ဘိုးဘိုးကြီး၏ စာအုပ်သတ္တာများ ဗီရိုများကို မွှေလေ့ရှိသည် ။
. . . . . . . . . .
. . . “ အင်း ၁၀တန်း အချိန်ဇယားဆိုတော့ ဒီလောက်က ကျပ်တယ်မဟုတ်ပါဘူး ” . . .
ရှင်းပြအပြီးမှာ သွယ် ကလည်း သဘောတူပါတယ် ။
. . . “ ဒါနဲ့ ငုဝါ ကျတော့ ကိုးတန်းမှာ မရှိဘူးပေါ့ ” . . .
. . . “ ရှိပါတယ် မမရဲ့ ။ မော်လမြိုင်မှာလေ ခစ် ” . . .
. . . “ မေသူတို့နဲ့ တူတူမရှိဘူးပြောတာ ။ ဆယ်တန်းမှ ရန်ကုန်ရောက်လာတာပေါ့ ” . . .
. . . “ ဟုတ်တယ် ဒီကောင်မလေးက အိမ်နဲ့မခွဲနိုင်ဘူးပါဘူးနဲ့ နောင်နှစ်မှ မဖြစ်လို့ရောက်လာတာလေ ” . . .
. . . “ ဆယ်တန်းရောက်တော့ နှစ်စကတည်းက ပိုတင်းကြပ်သွားတယ် ။ ၉တန်းအပြီး အိမ်တောင်တလပေးပြန်တာ ” . . .
ပြောရင်းနဲ့မှ ထိုတခေါက် အိမ်ပြန်တုန်းက အကြောင်း သွားအမှတ်ရသည် ။ သည်အကြောင်းကိုတော့ စကားဝိုင်းမှာ ထုတ်မပြောဖြစ်တော့ သတိရလို့ အာရုံထဲပြန်ရောက်လာခြင်းမျှသာ ဖြစ်သည် ။
. . . . . . . . . .
နွေကျောင်းပိတ်အိမ်ပြန်တော့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခနပြန်ဖြစ်သွားသည် ။ စည်းကမ်းတွေဆီက လွတ်သွားသည် ။ စာလုပ်စရာ ကျက်စရာမရှိ တုတ်စာမရှိ ။ လွတ်လပ်တဲ့ ကမ္ဘာကြီးထဲ ပျော်မွေ့နေသည် ။
. . . “ ငထူးလေး ဖိုးဆီကလွတ်လာတော့ တော်တော်ပျော်နေပုံရတယ် ။ လာမယ့်အပတ် ပြန်သွားရမှာ သတိလေးရအုန်းနော် ဟင်းဟင်း ” . . .
အိမ်မှာ ဂျလေဘီလုပ်ကာ ဇိမ်ကျနေသည့် ကျွန်တော့်ကို မမကြီးက မျက်စိနောက်သည်ထင်သည် ။
. . . “ မကြီးကလည်း သား အဲဒါတွေအကုန် မေ့ထားပါတယ်ဆိုမှ ” . . .
. . . “မေ့ပါ မေ့ပါ ။ အရိုက်ခံရတာလေးတွေကော မေ့ထားတယ်မလား ဟင်းဟင်း ” . . .
. . . “ နည်းနည်းပါးပါးပါ သားကအရင်ထက်စာပိုလုပ်နေပြီ ” . . .
. . . “ အေးပေါ့ ဒါနဲ့ ဘယ်နှခါလောက် ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ရလဲ အဟစ် ” . . .
. . . “ ဟာ မကြီးကလည်း . . . မမျှော်လင့်ပဲ အမေးခံလိုက်ရလို့ အဖြေခက်သွားသည် ။ မကြီးက စသလိုလိုနောက်သလိုလိုနဲ့ ။
. . . “ ဟဲဟဲ နင် ကောင်းကောင်းကြီး ခံခဲ့ရတယ်မလား ။ မှတ်တောင် မမှတ်မိဘူးထင်တယ် ” . . .
တကယ်လည်း ကျွန်တော် မမှတ်မိတော့ ။
. . . “ မကြီးကိုလည်း မေးမလို့ . . . . . . မကြီးတို့တုန်းကကော ဖိုးက အဲလိုပဲရိုက်တာလား ။ ဖင်ချွတ်ပြီးလေ ” . . .
ကျွန်တော့်ကိုသာ မဲပြီးပြောနေတဲ့ မမကြီး သူ့ကိုပြန်မေးလိုက်တော့ အမ်းသွားည် ။ ရုတ်တရက်တိတ်သွားသည် ။ ပြီးမှ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ အင်းပေါ့ လို့ပြောသည် ။ မကြီးကော ခံရလားလို့ ထပ်မေးတော့ မေးခွန်းကို တည့်တည့်မဖြေပဲ လွှဲပြောသည် ။
. . . “ ဖိုးက စည်းကမ်းတအားကြီးတာ နင် သိပြီးသားပဲ ” . . .
. . . “ ဟုတ်တယ် မကြီး .. မေသူလည်း ဖင်ချွတ်ခံရတာ သားတခါမြင်ဖူးတယ်။
. . . “ အမလေး ငါ့မောင်ရေ ။ ဒါ မေသူကိုက တော်လွန်းလို့ဖြစ်မယ် ။ ဒါပေမယ့် အခုနှစ် ၁၀တန်းမှာတော့ ဘယ်လိုလာမလဲမသိဘူး ။ ငါ့တုန်းက ၉တန်းမှာ ၂ခေါက်လားပဲ ရိုက်ခံရတယ် ၁၀တန်းရောက်တော့ မှတ်တောင်မမှတ်မိတော့ဘူး ” . . .
. . . “ ဟုတ်လား ဘယ်လိုရိုက်တာလဲ သားကိုပြောပြပါလား ” . . .
မကြီးက နှုတ်ခမ်းဆူပြီး မျက်စောင်းထိုးသည် ။ ဖြေရခက်နေပုံရသည် ။
. . . “ ဘယ်လိုကမှာလဲ နင့်လိုပဲပေါ့ ” . . .
. . . “ တကယ် ။ တကယ်ကြီးကို ဖင်လှန်ရိုက်တာပေါ့ဟုတ်လား မကြီး ။ ထမီပါပါလား ” . . .
နောက်တခေါက် မရမကကို ဒဲ့ကြီးထပ်မေးတော့ မမကြီးက ရှောင်မရတော့လို့ထင်ရဲ့ ။
. . . “ ဖင်ချွတ်ပါတယ်ဆိုမှ ထမီပါချွတ်ပြီးတော့ ရိုက်ခံရတာပေါ့ . . . ခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲပြောပြီး . . . သွားတော့ သွားတော့ ငါလုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ် ” . . .
သူကလည်း စမေးပြီး စကားက သူ့ဘက်လှည့်လာတော့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လုပ်ပြီး နောက်ဖေးခန်းထဲ ထွက်သွားသည် ။ ဘယ်ရမလဲ နောက်ကကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်တာပေါ့ ။
. . . “ မကြီးလဲ ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ရိုက်ခံရတာပေါ့ဟုတ်လား . . . ဟီး မိန်းခလေးဆိုတော့ ပိုရှက်မှာပေါ့နော် ဖင်ကြီးကပိုကြီးတော့ ဟီး ” . . .
. . . “ ဟဲ့အကောင် တော်တော် ” . . .
စကားစ ပြတ်အောင် ယောင်လည်လည်လုပ်ကာ ကြောင်အိမ်ဖွင့်ပြီး ဟိုဟာရှာသလို ဒီဟာလုပ်မလို လုပ်နေသည် ။ အဟမ်း သူစထားဟာ ငထူးကို ဒီလိုပတ်ပြေးလို့ ဘယ်ရမတုန်း ။
. . . “ သားတောင် ယောင်္ကျားလေး တအားရှက်တာ မကြီးကော ဘယ်လိုနေလဲ ” . . .
. . . “ ရှက်တာပေါ့ဟဲ့ မူးတောင်လဲချင်တာ ။ ဟိုကောင် မှန်ကြောင်လာတော့ ပိုဆိုးတယ် ။ နင်နဲ့ မေသူအခုဖြစ်သလိုကို ပြောင်းပြန်ဖြစ်တာဟေ့ ” . . .
( မှန်ကြောင်ဆိုတာ မကြီးထက် ၁တန်းငယ်သည့် ကျွန်တော့်အကိုဝမ်းကွဲနောက်တယောက်ကို ပြောတာ )
. . . “ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် ” . . .
. . . “ တော်တော်စပ်စုတဲ့ ကလေး ” . . .
. . . “ ပြောပြပါလား မကြီးကလဲ နော် နော် ” . . . အငယ်ပီပီ ဂျီကျပြီး တောင်းဆိုတော့ ဆက်ပြောပြသည် ။
. . . “ ကိုးတန်းနှစ်တုန်းက ငါကတယောက်တည်းလေ ။ နောက်နှစ် မှန်ကြောင်လာတော့ သူက ကိုးတန်း ငါက ဆယ်တန်း ။ အခုပြန်သွားရင်ကြည့် ဖိုးက ဆယ်တန်းရောက်ရင် အများကြီးပိုကြပ်တယ် . . . အဲတော့ ငါချည်းပဲ မိန်းခလေးဖြစ်ပြီး ထမီချွတ်ဆော်ခံရတာ ။ သူက ပရိသတ်လုံးလုံးဖြစ်ကော ။ တခါတလေ အိမ်လည်ခေါင်မှာ စာကျက်ရတုန်း မှန်ကြောင်က သူ့ဘာသာသူလုပ်စရာရှိတာလုပ်နေတယ် ။ ငါ့အဖြစ်က ” . . .
. . . “ စာကျက်တယ်ဆိုတာ ဖင်ကျွတ်နဲ့မလားဟင် ။ မကြီးကိုလည်း အဲလိုတကယ် ကိုမှန်ကြောင်ရှေ့မှာတောင်လေ အကုန်ချွတ်ပြီး စာကျက်ခိုင်းတာလား ” . . .
. . . “ နင်ခံဘူးတယ်မလား ။ ဘယ်လိုလုပ်လဲ ဂွေးဥတွဲလောင်းနဲ့ မဟုတ်လား အဲလိုပဲဟေ့ . . . မကြီးက သူ့ကလှည့်ကျရှက်လို့ထင်တယ် တည့်တည့်မဖြေပဲ ကျွန်တော်နဲ့ချည်း နှိုင်းရင်းပြောနေသည် ။
. . . “ အင်း ။ ဖင်ပြောင်ကြီးလဲပေါ် ။ ပြီးတော့ ဟီး ဒါဆို မကြီးကျတော့ ဟိုလေ ဟီးဟီး ဟိုဟာကြီးပေါ်နေမှာပေါ့ . . .
. . . “ ဂေါက် ” . . . အခေါက်ခံရပြီ ။
. . . “ ကောင်စုတ်လေး ။ ကိုယ့်အမကိုယ် တော်တော်အပြောကောင်း ။ ဟုတ်တယ်ဟေ့ ဟုတ်တယ် အရှေ့ကဟာကြီးပါ ဟောင်းလောင်း ပြထားရတာ ” . . .
ခေါင်းခေါက်ခံရတာလည်း မမှတ်သေး ။ ထပ်ကာမေးပြန်သည် ။
. . . “ မကြီး မငိုဘူးလား ” . . .
မပြီးသေပြန်ဘူးလားဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ လှည့်ကြည့်ပြီး စိတ်မရှည်လက်မရှည် ဆက်တော့ဖြေပါသည် ။
. . . “ အေးပေါ့ အစပိုင်း အခေါက်တွေတော့ အသည်းအသန်ပေါ့ ။ အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်မှ မောင်ဝမ်းကွဲရှေ့ ဖင်ကျွတ်ကြီးဒဏ်ပေးခံရတာ မငိုပဲနေမလား ။ နောက်ပိုင်းတော့လည်း အဲလောက်မဆိုးတော့ပါဘူး ။ ဟိုကောင်တောင် ငါ့ကိုမြင်တာရိုးလောက်တယ် ” . . .
. . . “ ဖင်ပြောင်ကြီးကိုလား ” . . .
. . . “ ဟဲ့အကောင် ဘာတွေ အဲ့လောက်လိုက်မေးနေရတာတုန်း ။ ကိုယ့်အမကိုယ် အတော်ပြစ်မှားချင်နေတာလား ။ ငါလှန်ပြလိုက်မှ မကောင်းရှိရော့မယ် ” . . . ရာသီဥတုက သိပ်မကောင်တော့ဘူး ။ အစ်တာများသွားပြီ ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကလည်း ငယ်တုန်းက မျက်နှာပြောင်ပြီး အစအနောက်သန်တာ နာမည်ကြီးမဟုတ်လား ။
. . . “ မကြီးကလည်း ထပ်မပြပါနဲ့ ။ ဟိုနေ့က မကြီး ဧည့်ခန်းမှာ ဆွယ်တာထိုင်ထိုးနေရင်း ထမီလွတ်ပြီး ပေါ်နေတာ ထပ်ကြည့်ချင်တော့ဘူး ဟီးဟီးဟီး ” . . .
. . . “ ဖွီး ” . . . ရေသောက်နေတာတောင် သီးသွားတယ် ။ . . . ခွေးကောင်လေး မဟုတ်တာမပြောနဲ့ ” . . .
. . . “ ရော တကယ်ပါဆို ။ အသက်ကြီးပြီး ဆံပင်မရှိလို့ သားကသနားတောင်နေတာ ” . . .
. . . “ ဟင် ” . . . ခနတွေးလိုက်ပြီးမှ . . . “ စောက်ကောင်စုတ်လေး ” . . . ဆိုပြီး တွယ်တော့မယ့်ပုံ မြင်တာနဲ့ ဝါးဟားဟားလုပ်ပြီး ထွက်ပြေးလာရသည် ။ ဒီတခါက ခေါင်းတင်ခေါက်မှာမဟုတ်ဘူး ဗိုက်ခေါက်ဆွဲရင်ဆွဲ မဆွဲရင် အသားနီလန်အောင်အဆိတ်ခံရမှာ ။ မကြီးလက်သည်းက အရှည်ကြီးရယ် ။ တကယ်လည်း အဲဒီ့နေ့က ဗီဒီယိုငှားထားတာ မောင်နှမနှစ်ယောက်ထိုင်ကြည့်နေရင်း မကြီးက ဆွယ်တာပါထိုးနေတယ် ။ ဗီဒီယိုလည်း စိတ်ဝင်စား လက်ကလည်း မပြတ်လုပ်ဆိုတော့ ဒူးထောင်လိုက် ဒူးကွေးလိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုးပုံစံတွေ ပြောင်းထိုင်ရင်း အောက်စက ဟောင်းလောင်းကြီး အားရပါးရ လွတ်နေတာ မသိဘူး ။ ဟလိုက် ကားလိုက်နဲ့ သူ့ပစ္စည်း ပြူးပြူးပြဲပြဲကြီးကို မမြင်ချင်မှ အဆုံးတွေ့နေရတယ် ။ မမကြီးလည်း တက္ကသိုလ်ရောက်လို့ အတတ်ကောင်းတွေ တတ်လာလို့ဖြစ်မယ် ။ ဆီးခုံမွှေးတွေကို ပြောင်ရှင်းနေအောင်ကို ရိတ်ထားလေရဲ့ ။

(၃)

ကိုးတန်းဖြေအပြီးမှာ ကျွန်တော်တို့ ကိုယ့်မြို့ကိုယ် တစ်လခန့်ပြန်ခွင့်ရသည် ။ သည်တခါမှာတော့ သင်္ကြန်ပီးပီးချင်း ပြန်ရောက်အောင်လာရမယ့် ဘိုးဘိုးကြီးရဲ့ တချက်လွှတ် အမိန့်ကြောင့် မပြန်ချင့် ပြန်ချင်ဖြင့် ရန်ကုန်သို့ပြန်လာရသည် ။
ဒီနှစ်မှာတော့ ညီမဝမ်းကွဲ နောက်တယောက်ဖြစ်တဲ့ ငုဝါ ပါရောက်လာသည် ။ မိဘတွေနဲ့ နှစ်နှစ်တောင် ခွဲပြီးမနေနိုင်ဟု ဂျီကျလွန်းသောကြောင့် ဆယ်တန်းရောက်မှ ပြောင်းလာတာဖြစ်သည် ။ သုံးယောက်ဖြစ်သွားတော့ ပိုပျော်ဖို့ကောင်းသွားပါတယ် ။ ငယ်ငယ်တုန်းကတည်းက ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်က သက်တူရွယ်တူတွေမို့ ဆော့ဖော်ဆော့ဖက် တွေ ဖြစ်ကြသည် ။ ငုဝါက ကျွန်တော့်ထက် ရှစ်လခန့်ငယ်ပြီး မေသူ့နှင့် ငါးလ ကွာသည် ။ နာမည်ကသာ ပန်းကလေးနာမည်နဲ့ ခေတ်သိပ်မဆန်သော်လည်း ငုဝါက ဂျစ်တူးမလေးဖြစ်သည် ။

အဲ့တုန်းက နာမည်ကြီးသည့် စုလှိုင်နှင်းလို ဆံပင်ဂုတ်ဝဲနဲ့ ချာတိတ်မလေး ။ ထမီကို တင်းတင်းတိုတို ဝတ်တတ်သည် ။ အချိုးအစားကတော့ အမျိုးတွေမို့လား မသိ မေသူလိုပင် တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးဖြစ်သည် ။
ဆယ်တန်းနှစ်မှာလည်း အသက်အကြီးဆုံး ကျွန်တော်ပဲ ဈေးဦးပေါက်ပြန်သည် ။ ဒီတခါတော့ ညီမနှစ်ယောက်တောင် ရှိနေသည် ။ အငယ်မငုဝါက ကျွန်တော် လုံခြည်ကွင်းလုံး ချွတ်ရကတည်းက မျက်နှာပိုးမသတ် ။ တခွိခွိ တခစ်ခစ်နဲ့ ပွဲကျနေသည် ။ ပြူးပြ ပြောင်ပြ လုပ်နေသည် ။ ကျက်စာမဟုတ်လို့ အရိုက်ခံပြီးပြီးသွားကာ မတ်တပ်ဆက်ရပ်စရာမလိုတာတောင် တဖက်က ကျေးဇူးတင်ရမည် ။ မဟုတ်လျှင် ဘယ်လောက် ဆိုးမည်မသိ ။
. . . “ ကိုထူး မရှက်ဘူးလား ဟားဟား ဒီအရွယ်ကြီးရောက်မှ ဖင်ချွတ်အရိုက်ခံရတယ် ” . . .
ကိုယ့်ဘာသာ ထိုင်နေတုန်း ပလိန်းကြီးလာအပြောခံရပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည် ။
. . . “ ရွှေပန်းကြီးကလည်း အပြွတ်လိုက်ကြီးနဲ့ ကရော်ကရော် ” . . .
ကောင်မလေး လွန်လာပြီ ။
. . . “ ငုဝါ နင့်ကလှည့်ကျမှ ကြည့်ကြတာပေါ့ ” . . .
. . . “ ဟားဟား ဖိုးက ငုဝါကို ဘယ်တော့မှ အဲလိုလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး ” . . .
. . . “ ဘာလို့ မလုပ်ရမှာလဲ ” . . .
. . . “ ငုဝါတို့က မိန်းခလေးလေ ။ အဲလိုလုပ်ရင် ရှက်ပြီးသေသွားမှာပေါ့ ” . . .
. . . “ ငါတကယ်ပြောတာနော် ။ မေသူ့ကိုမေးကြည့် ပြီးတော့ မကြီးကလည်း ဟုတ်တယ်လို့ ပြောတာပဲ . . .
. . . “ သူကအဲလိုပဲ ပြောတာပေါ့ ။ မကြီးတို့ မေသူတို့ ကိုယ်တိုင် ရှက်ရှက်နဲ့ သူလည်းပဲ အောက်ပိုင်းဗလာနဲ့ အရိုက်ခံခဲ့ ကြောင်းကို ပြောပြခဲ့သော်လည်း ကိုယ်တွေ့မဟုတ် ။ ကျွန်တော့ အမရင်း ကိုယ်တိုင်ကိုလည်း ဒီတခေါက် နွေရာသီကျောင်းပိတ်အပြန်မှာ မေးကြည့်တော့ သူ့တုန်းကလည်း အဲလိုပဲဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံထားသည် ။ ဆယ်တန်းနှစ်မှာ အများကြီးပိုတင်းကျပ်လို့ သူကိုယ်တိုင် အရှက်ကုန်ရအောင် မျက်ရည်တောက်တောက်ကျပြီး အပြစ်ပေးခံခဲ့ရသည်များကို မျက်နှာပူပူနဲ့ပဲ ပြောပြထားခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား ။
. . . “ ဖိုး က အဲလိုပဲ ပြောခိုင်းထားလို့နေမှာပေါ့ ။ ဒါမှ ကိုထူးလည်း ဘက်လိုက်တယ်မထင်ဘူး ။ ငုဝါလည်း စာလုပ်အောင်ပေါ့ ။ သူ့ကိုလည်း ယုံဘူး ” . . .
. . “ မိငုဝါတို့က အပျိုချောချောလေး ခစ်ခစ် ၊ ကိုထူးလိုမျိုး ခံရဖို့ တွေးတောင်မတွေးရဲဘူး ရှက်လို့ ” . . .
ခါးကလေးကော့ ကိုယ်လုံးတစ်တစ်လုံးလုံးလေးကို လှုပ်ပြရင်း အမူအယာပေါင်းစုံနဲ့ ပြောပြနေသည် ။
တနှစ်လုံး ဒါမျိုးမြင်ဖူးလာပေမယ့် ကျွန်တော်နေရခက်အောင် ဘယ်တော့မှ မလုပ်သော မေသူ ကို အခုမှ ကျေးဇူးတင်ရကောင်းမှန်းသိသည် ။ အငယ်မငုဝါက ကျွန်တော် အရိုက်ခံရသည့် အဖြစ်ကို သူအခုမှ သိကာစ ဓာတုဗေဒ ဆရာမဒေါ်သီတာအေးကိုလည်း အတင်းတုတ်သည် ။ ဆရာမက သိပြီးသားမို့ တော်တော့သည် ။ အိမ်မှာလည်း . . . ဂွေးတွဲလောင်း ကိုထူး . . . ဆိုပြီး မကြာခန ခေါ်သည် ။ စသည် ။ သည်ကောင်မလေးကိုက ငယ်ကတည်းက ရွတာ ။ သုံးလေးတန်းလောက်က မောင်နှမတွေတူတူရေချိုးကြတုန်းက သူ့မျက်နှာကိုဆပ်ပြာရည်နဲ့ ပတ်ပါတယ်ဆိုပီး ကျွန်တော့်ရွှေပန်းသေးသေးလေးကို မလွှတ်တန်းကိုင်ညှစ်ထားလို့ ငိုခဲ့ဖူးတာ သတိရသည် ။ အဲ့တုန်းက ဥလေးလဲအောင့်လာပြီ သင်းကလေးကို ပြန်ညှစ်စရာကြတော့လည်း ပေါင်ကြားမှာ ဓားခုတ်ရာလေးပဲရှိသည် ။ အာပြဲကြီးနဲ့ ငိုမှ အောင်နိုင်သူစစ်သူကြီးမျက်နှာနဲ့ လွှတ်ပေးသည် ။ ထိုသွေးကျွေးကလည်း ငတိမလေးနဲ့ကျန်သေးသည် ။ ကျွန်တော်မှာ ခံရလည်းခက်၊ ရှက်ကလည်းရှက် ။ ပြီးတော့ ငုဝါ ရှင်းပြသွားတာကြောင့် ဘိုးဘိုးကြီးကိုလည်း အမြင်မကြည် ပြန်ဖြစ်နေသည် ။ ယုတ္တိကျကျ စဉ်းစားကြည့်တိုင်းလည်း ငုဝါ ပြောတာမှန်သည် ။

အပျိုရည်ဝင်ပြီး အပျိုကြီးဖားဖား ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမချောလေးကို ဘိုးဘိုးကြီးက ဖင်ချွတ်ရိုက်ဆုံးမ ဖို့ဆိုတာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်သလောက်ဟု ငုဝါထင်ထားသည် ။
ဒါပေမယ့် . . .
တပတ်ကျော်ခန့်သာ ကြာလိုက်ပါသည် ။ သူ အထင်နှင့်အမြင် တက်တက်စင်အောင်လွဲမှန်း သိလိုက်ရသည် ။ ထိုအသိကို အရှက်နဲ့ရင်းပြီး ခံစားလိုက်ရသူက ငုဝါ ။ မြေးမချောချောလေးမို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘေးမဲ့အပေးခံထားရသည်မှတ်နေသော ငတိမလေး ထိုနေ့က စာမရ ။
ဘိုးဘိုးကြီးက ထမီတိုတိုကို ကွင်းလုံးချွတ်ခိုင်းတော့ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်ရသည် ။
အစမှာ . . . “ ဖိုး မခြောက်ပါနဲ့ ” . . . ဟု ပြောနေသေးသည် ။
နောက် အတည်ပေါက်ကြီးနဲ့ တကယ်ပြောနေမှန်း သိတော့မှ ငိုသံပါကြီးနဲ့ တောင်းပန်ပါတော့တယ် ။
ဘူးဆို ဖရုံမသီးသော ဘိုးဘိုးကြီးက လုံးဝလျှော့မပေး ။
. . . “ ငုဝါ နင်ကိုယ်တိုင်ချွတ်မှာလား ငါချွတ်ရမှာလား ” . . .
. . . သမီး အောက်မှာ ဘာမှမပါလို့ပါ ဖိုး ရဲ့ ” . . .
ကျွန်တော့်တုန်းကအတိုင်းပဲ ။ အိမ်နေရင်းမို့ အောက်ခံဘောင်းဘောင်း မဝတ်ထားတဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ ငိုအံပါကြီးနဲ့ ဈေးဆစ်သည် ။
. . . “ မပါတော့ ကိစ္စပြတ်တာပေါ့ ။ ပါရင် အဲဒါပါထပ်ချွတ်ခိုင်းမှာ ” . . .
. . . “ ဗြဲ ” . . .
အပျိုမလေး တဗြဲဗြဲနဲ့ ငိုရင်း ထမီချွတ်လိုက်ရသည် ။
မေသူကိုကြည့်ပြီးထဲက ပိုးထနေတဲ့ ကျွန်တော်… မေသူကစာရတော့ ထပ်မကြည့်ရတော့…..။ အရမ်းကြည့်ချင်မိနေတာ…။

ချောမောလှပ အရွယ်ရောက်ပီး ညီမဝမ်းကွဲ ဖင်တုံးလုံးလေး ကို စာမလုပ်သော သူမရဲ့ကျေးဇူးကြောင့် သေသေချာချာ ကြီးတွေ့ခွင့်မြင်ခွင့်ရတော့သည် ။ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သောက်ဖုတ်မဲမဲလေးကို မြင်လိုက်ရလို့ ရင်ထဲဟာခနဲ ဖြစ်အလိုက်ပဲ ရှိသေးတယ် တဟီးဟီးနှင့် ငိုရင်း ဂွကြားအုပ်ကာလိုက်သော လက်နှစ်ဖက်ကြောင့် လငပုပ်ဖမ်းသလိုပဲ ။ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေကတော့ တလုံးတခဲကြီး။
. . . “ ဟေ့ ငုဝါ ဘာမှကာမနေနဲ့ လက်ပိုက်ပြီးနေ ပြီးရင် ဟိုဘက်လှည့် ” . . .
ဘိုးဘိုးကြီးရဲ့ စကားကြောင့် အရိုက်ခံဖို့ လူကိုလှည့်ရင်း လက်ပိုက်လိုက်ရတယ် ။ လက်ဖယ်လိုက်ပေမယ့် တဖက်လှည့်သွားပြီမို့ သူ့သောက်ဖုတ်ကြီးကို မမြင်ရတော့ပေမယ့် မေသူထက်လှတဲ့ထင်ရတဲ့ သူ ဖင်ပြောင်ပြောင်လေးကြောင့် လုံးဝကို ငယ်ပါဒုတ်ကြီးကု တောင်ထွက်လာတယ် ။ ဖင်လှလှလေးဆိုတာ ဒါမျိုးပါလားဆိုတာ ကို မျက်တောင်မခက် လုံး၀ တွေ့ မြင်ခွင့်ရလိုက်သည် ။ အာပြဲကြီးနဲ့ ငိုနေတဲ့ ငုဝါရဲ့ ဝိုင်းစက်စက် ဖင်တုံးကြီးကို ကြိမ်လုံးနဲ့ ခပ်စပ်စပ်နဲ့ နှစ်ချက်ရိုက်ပါတယ် ။ ကောင်မလေးက ထိလိုက်တိုင်း ခုန်ဆွခုန်ဆွနဲ့ ဖင်သားတစ်ကြီးတွေကလည်း တုန်တက်သွားလိုက်တာများ အားရစရာကြီး ။
. . . “ ထမီပြန်ဝတ်တော့ . . . စာဆက်လုပ်မယ် ။ ပြီးရင် ဖင်ကျွတ်နဲ့ အခုမရတဲ့ စာကို ရတဲ့အထိ ကျက်ရမယ် ”. . .
. . . “ ဗြဲ ” . . .
ခြောက်နာရီထိုးတော့ နောက်တခန်းစသည် ။ မီးပူမပူ လက်နဲ့တို့ကြည့်ချင်သော အမိုက်မဲမလေး၏ ပထမသင်ခန်းစာ ဒုတိယပိုင်းပေါ့ ။ အောက်ပိုင်းဗလာနှင့် စာကျက်ရမည် ဆိုသည်ကို ကြားသာကြားဖူး မကြုံတွေ့ဖူးရှာသော ထိုအမိလေး ကြိုတင်တွေးပြီး စာဆက်သင်တဲ့ တလျှောက် တရှုံ့ရှုံ့။ ကျွန်တော်တို့ကိုလည်း ရဲရဲမကြည့်ဝံ့ ။ မျက်လုံးချင်း ဆိုင်တာနှင့် ရှောင်သည် ။
. . . “ ကဲ ထမီချွတ်ပြီး ခါးအောက်ဖက် လုံးတီးနဲ့ စာရတဲ့အထိ ကျက်ရမယ် ” . . .
. . . “ အီးဟီးဟီး မဟုတ်ပါနဲ့ ဖိုးရဲ့ သမီးနောက်စာရအောင် ကျက်ထားပါ့မယ် ” . . .
. . . “ နောက်ကနောက် အခုကအခုပဲ . . . ကဲ ချွတ်မှာလား မချွတ်ဘူးလား ” . . .
အရေလည်းတစမ်းစမ်းထွက်ပြီး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ပဲ ထမီကွင်းလုံး ချွတ်လိုက်ရပြန်တဲ့ ကျွန်တော့်ညီမ ချက်ချင်းပဲ သူ့လက်ကျန်အရှက်လေးကို လက်ဖဝါးအားကိုးပြီး ကာကွယ်မယ်ကြံသည် ။ သူ့ပစ္စည်းကိုယ်သူ အားရပါးရကြီးကို ဆုပ်ပြီးအုပ်ကိုင်ထားလိုက်တာ ။
. . . “ ငုဝါ ” . . .
. . . “ ဟီးအီးအီး ရှင် ဖိုး ” . . .
. . . “ အဲဒီ့လက်ကို ဖယ်လိုက်စမ်း ” . . .
. . . “ ပေါ်သွားမှာပေါ့ ဖိုးရဲ့ အီးဟီးဟီး အီး ” . . .
. . . “ ဟေ့ နင့်ကို အပြစ်ပေးပြီး ထမီချွတ်ခိုင်းထားတာ အဲလိုပေါ်ပြီး ရှက်အောင်ထားတာ ။ မပေါ်စေချင်မှတော့ ထမီဘယ်ချွတ်ခိုင်းပါ့မလဲ ။ လက်ဖယ် ” . . .
တအိအိနဲ့ လက်လေးနှစ်ဖက် ဘေးချလိုက်ရတော့ မြင်ရပြီ ။ ဒီတခါကကျတော့ ကျွန်တော်တို့နဲ့လည်း တည့်တည့်မို့ မျက်တောင်မခတ်ကြည့်မိသည် ။ လက်ဖဝါးတအုပ်စာမကတဲ့ အဖုတ်ကြီးက မို့ဖောင်းနေပြီး ဆီးခုံကြီးပေါ်မှာ အမွှေးမဲမဲကောက်ကောက်တွေက လိမ်ယှက်ပြီး ဖုံးလွှမ်းနေသည် ။ စောက်မွှေးအုံက အောက်ပိုင်းမှာပါးသွားသည် ။ အတင်းကြီးပေါင်ကိုစိရင်း လိမ်ထားတာတောင် မဟားဒယားကြီးဖုထစ်နေတဲ့ သားတစ်အစုံကြားက စောက်ပတ်မြှောင်းကြီး ကျွံဝင်နိမ့်ဆင်းသွားတာသည့် ခန္ဓာဗေဒသင်ခန်းစာကို ဂလုစဖွယ်တွေ့ရသည် ။
. . . “ ရှက်တယ်မလားဟင် . . .
. . . “ အီးဟီးဟီး ရှက်ပါတယ် ဖိုးရဲ့ . . .
. . . “ ဖင်လိမ်မနေနဲ့ တည့်တည့်ရပ် ။ ဟိုတနေ့ကတည်းက ငါကြားတယ် ။ မိန်းခလေးမို့ မလုပ်ရဲပါဘူးဆိုပြီး ပြောနေတာ ။ အခုလုပ်ရဲမှန်း သိပြီမလား . . .
. . . “သိပါပြီ ဖိုးရဲ့ အီးဟီး . . .
. . . “ ဟိုကောင် မောင်ထူးတွေ့ပြီနော် မင့်ညီမ သောက်ဖုတ်ကြီးပြူးတူးပြဲတဲ လှန်ပြထားရပြီ တွေ့တယ်မလား ” . . .
ဘိုးဘိုးကြီးကား စကားအသုံးအနှုန်း တိကျစွာသုံးလေ့ရှိသည် ။ ညစ်ညမ်းသည်ဟုထင်သောကြောင့် သူလုံးလုံးမကြိုက်သည့် စောက် ဆိုသည့်စကားလုံးကို ဘယ်တော့မှမသုံး ။ သို့သော် သောက်ဖုတ် ဖင်ခေါင်း နို့သီးဟု လိုအပ်သလို သုံးနှုန်းပြောဆိုလေ့ရှိသည် ။ အပြစ်ပေးခံထားရသူကို စကားဖြင့် ထပ်မံသိမ်ငယ်သေးနှှုတ် ရှက်ရွံ့စေအောင် ပြောတတ်သည် ။ အခုလည်း အောက်ပိုင်းဗလာနဲ့ ငုဝါခဗျာ မကာနိုင်မကူနိုင်နဲ့ မျက်နှာပင် မမော့ရဲပဲ တဗြဲဗြဲဖြစ်လို့နေပြီ ။

. . “ မင့်ညီမက မင်းရှက်တာထက် ပိုတောင်ရှက်မယ် ဟုတ်တယ်မလား ငုဝါ ” . . .
. . . “ ဟုတ် ဖိုး ” . . .
. . . “ မင့်ကမှ ယောင်္ကျားလေးကွ  မင်းညီမကမှ သူ့ မိန်းမကိုယ်ပြူးပြူးကြီး ဖော်ထားပြီး စာကျက်ရတာပဲ . . .
. . . “ ဟီးဟီး . . . အဲဒီ့ စကားကြားတော့ ကျွန်တော်မနေနိုင် ရီမိသည် ။ ပြူးပြူးကြီး ဆိုပဲ ။

မောင်ထူး “မင်းက မေသူ အခုလို ဖြစ်တာကို မရီရဘူး…. ရီတယ်ဆိုတဲ့က မင်းလည်း အပြစ်ရှိတယ်…”

မင်လည်း  မင်းက တကိုယ်လုံးချွတ် ကိုယ်တုန်းလုံးနဲ့အတိုင်း တစ်နေကုန်း စာကျက်ရမယ်။

“ဗျာ ဖိုး…..”

မင့်ကမှ ယောင်္ကျားလေးကွ မင်းလဥ တန်းလန်းနဲ့ စာကျက်ရသလို မင်းညီမကမှ သူ့ မိန်းမကိုယ်ပြူးပြူးကြီး ဖော်ထားပြီး စာကျက် နေရတာပဲ . . .

ဖိုးဖိုးရဲ့ အမိန့်ကို မလွန်ဆန်နိုင်ပဲ ကျွန်တော်လည်းကိုယ်လုံးချွတ် လီးတန်းလန်းနဲ့  စာကျက်ရတယ်

ငုဝါ အပျိုမလေးရဲ့ ဖူးဖူးခုံးခုံး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ကာခွင့်မရှိ။
အဲဒါကိုမြင်တော့ ကျွန်တော်လီးက မတ်နေတယ်…။ ငုဝါကရှက်လွန်တော့ ခေါင်းမဖေါ်နိုင်တော့

ငုဝါ စာလုံးဝမရတော့…. နောက်တစ်နာအတွင်မှ မရရင် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး ဝတ်လစ်စလစ်
နဲ့ မောင်ထူးလို့နေရမယ်ပြောတော့…မေသူ ပါးလေး သွေးရောင်လွှမ်းနေပြီ ။

တကယ် တစ်နာရီအတွင်း စာထပ်မရတော့  သူအပြစ်ကို ခံရပြီ….
ငုဝါ တစ်ယောက်အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီရော အတွင်းခံဘော်လီပါ ချွတ်ရတော့ပြီ….။

အပျိုမလေးတစ်ယောက် တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ဖြစ်သွားတဲ့ အနေအထား
ဆိုတော့ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးးတဲ့ ကျွန်တော် ရင်တွေ မတရားခုန်နေတယ်…။

အပျိုမလေးတစ်ယောက်ရဲ့ လုံးဝန်းနေတဲ့ နို့နဲ့ ရင်သားမောက်မောက်လေးကို အဆက်မပျက်ကြည့်နေမိတယ်…။
လှလိုက်တဲ့ ကောက်ကြောင်းနဲ့ ရှက်နေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ငုဝါ ..

ငုဝါ ကတော့ မျက်ရည်တွေကတော့ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်နေအောင် ပါးနုနုလေးက တဆင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်တောင် ကျကုန်ပြီ ။

ငုဝါ ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးသော အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်မှုပေါ့ ။

အဲဒီ့ တခေါက်ပြီးကတည်းက ငုဝါ  စာမရဘူးဆိုတာ နောက်ဘယ်တော့မှ မရှိစေရ ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ကိုထူးအောင်ဇော် လည်း ရှိနေတော့ သူရှေ့မှာထပ်ပြီး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့  နေနေရတော့ပိုပြီး ခိုင်မာသွားသည် ။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ကြည့်ပြီးတော့ မေသူတစ်ယောက် ကြိတ်ပြီးရယ်နေတော့တယ်…။
ဖိုးဖိုးကြီး အကြောင်းကို သိသိနဲ့ သွားရယ်တော့ ဖိုးဖိုးကြီးတစ်ယောက် မေသူကိုပါ စိတ်တိုသွားတယ်…

နင်ကိုယ်တိုင်လည်း ချွတ်ပြီးစာကျက်ရမယ်ဆိုတဲ့ ဖိုးဖိုးကြီးရဲ့ အမိန့်နဲ့

မေသူတစ်ယောက် တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် လုံချည်ကို ချွတ်ချလိုက်ရတယ်။ အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီရော အတွင်းခံဘော်လီ… အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပါ  မကျန် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ရတော့တယ် ပြီးတော့ အဝတ်တွေဘေးမှာ ပုံပြီးရပ်နေရတယ်…။

မေသူက ငုဝါထက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထဲ ကြီးပြီ ပိုလှတယ်… ရင်သားတွေကလည်း ပိုထွားနေတယ်.။
အပျိုမလေး နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးကိုကြည့်မိပြီ ကျွန်တော်လီးကြီးက အဆမတန်ကြီးထွားလာတယ်…။ ကျွန်တော်လည်းကိုယ်လီးကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး ရုတ်တရက်ထိုင်ချလိုက်တယ်…။

ပိုဆိုးသွားတာက မေသူနဲ့ ငုဝါရဲ့ အဖုတ်တွေက အောက်ကနေ ကြည့်တော့မှ ပိုထင်ရှားသွားတယ်…။

. . . “ ငါကြည့်ကြည့်နေတာ ၊ အမျိုးထဲက ကောင်မတွေကိုက ကြီးကိုကြီးတာ ” . . .
. . . “ အကြီးမ(ကျွန်တော့်မမကြီး) တုန်းကလည်း ဖားဂုံညင်းကြီးလား မှတ်ရတယ် ။ မေသူမ ဟာကြီးကလည်း သူများနှစ်ဆလောက်ထွား

တယ် ။ ညည်း ပစ္စည်းကြီးကလည်း ဆင်မသောက်ဖုတ်ကျနေတာပဲ ဟုတ်လား ငုဝါ ” . . .
နှာတွေးမဟုတ်ပဲ အရှိအရှိတိုင်းပြောချလိုက်သည့် ဘိုးဘိုးကြီးရဲ့ စကားက အဖုတ်လှန်ပြထားရသည့် ကောင်မလေး တွေကိုအတော်နေရခက်စေမည် ။

“ ကြားရတာတောင် အသည်းယားဖို့ ကောင်းလိုက်တာတော် ဟိဟိဟိဟိ ဟိဟိ ” . . .
ကျွန်တော့်ဇနီးလေးက စိတ်ဝင်တစားနားထောင်ပြီး တဟိဟိမှတ်ချက်ပြုသည် ။
. . . “ ငုဝါက လုံးဝမမျှော်လင့်ထားပဲ ခံလိုက်ရတာပေါ့ ” . . .
. . . “ အင်းပေါ့ မမရဲ့ ။ ခြောက်တာကြားဖူးပေမယ့် တကယ်လုပ်မယ်မို့ တွေးတောင် မတွေးမိဖူး ။ အသက်ပဲဆယ့်ရှစ်နှစ်ရှိတော့မယ် ” . . .
. . . “ အေးပေါ့ သနားပါတယ် ငါ့ညီမလေး ဟိဟိ ဘယ်လိုခံစားသွားရတုန်း အဲ့တုန်းက ” . . .
. . . “ ရှက်တာပေါ့ ။ သူ့ကိုအဆိုးဆုံးပဲ မမ ယောင်္ကျားကိုလဲ ” . . .
. . . “ အဲဒါတော့ ဟုတ်ပါရဲ့ ။ မောင်နှမတွေ ဆိုပေမယ့် အပျိုလူပျိုဖြစ်နေပီကို ရှုရှုကြီးပေါ်မှာတော့ ရှက်ရမှာပေါ့အေ ” . . .
အမယ်မယ် ရောင်းသူဝယ်သူ အချင်းချင်း ထောက်ပံ့ပြောဆိုနေလိုက်တာနဲ့

. . . “ ငါ့တုန်းက ဒီလောက်ကြီးဆို ငုဝါတုန်းကလည်း ဒါလောက်တောင်မကဘူး သိလား ”. . .
ကျွန်တော်က ပြောလည်းပြော လက်ဖဝါးကြီးကို စေ့ပြီးခုံးခုံးကြီးလုပ်ရင်း ထောင်ပြတော့ ပွဲကျကုန်သည် ။
သွယ်က ပုခုံးကို ဖြန်းခနဲပုတ်ပြီး
. . . “ ဟယ် မောင် မညစ်ပတ်နဲ့ ကိုယ့်ညီမကိုယ် ” . . .
. . . “ ကိုထူး အဲဒါ့မေသူလုပ်ပြတာလေ ” . . . “ မပူနဲ့သူလည်းပါတယ် ” . . . ရီကြသည် ။ ကျွန်တော့်ဂွေးကို လက်မနဲ့လက်ညှိုးမထိအောင် ဝိုင်းပြတဲ့မေသူ့ ။
. . . “ တော်တော် ကို ရပ်တော့ ။ သွယ်ပဲမေးတော့မယ် ခစ်ခစ် ငုဝါရေ တကယ် ဆင်မပစ္စည်းလောက်ကြီးလား ဟိဟိဟိ ”
လက်ရှိ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်နေပီးသား ငုဝါမ မဖြေပဲ စူပုပ်ပီး မျက်ထောင်းပတ်ထိုးသည် ။
. . . “ တကယ်မမရေ ငါ့ရံကိုယ်နဲ့ဆင့်ပစ္စည်းလိုပဲ . . . မေသူက ဝင်ထောက်ခံတော့ ငုဝါကလည်း ပြန်ပက်တော့သည် ။
. . . “ အမယ်မယ် သူကများ သူ့ဟာကြီးကျတော့ မအယ်တာကျလို့ ။ ပြီးတော့လေ ပြောပြအုံးမယ် သူ့အကြောင်းရောက်မှ သိမယ် ” . . .
. . . “ အေးပါ မေသူတို့တမျိုးလုံး ဖိုးပြောဖူးသလို ကြီးကျယ်တဲ့အမျိုးတွေချည်းပဲလေ ” . . . မေသူ စကားအဆုံး ကျွန်တော်က ဝင်ဖောက်ပြန်သည် ။
. . . “ အဲ့တုန်းကတော့ ငါသေချာမြင်ဖူးတာ နင်တို့တွေ မကျယ်ကြသေးပါဘူး အခုတော့မသိ ” . . .
. . . “ ဖုန်း ” . . . သွယ်က နောက်တချက်ထပ်ရိုက်သည် . . . “ ညစ်ပတ်ချင်အုံး ” . . .
. . . “ မမကလည်း ကိုထူးညစ်ပတ်တာ ဒီ့ထက်အများကြီးဆိုးတယ် ။ ကြုံတုံးတိုင်ရမယ် ” . . .